Tranquil Sedation

What did you think when you told me, this was over?
Incessant quarrels to give us reasons forever…
Seasons of change seem to fool me! Hopeless desires.
Locked inside tranquil sedation. Gray and somber.


Give me, space to breathe.
Inside of me, make me free.
Love me, talk to me.
Make up some reasons, to be with me.


How many times have people said this to themselves?
Be beaten and also abandoned! Lonesome survivors.
Seeking the seamless treasons, that life leaves us.
Or blaming the loss and losers, for all their wises.


I will break free
Right now and be, the change to see.
Hear me, Fear me
Make up your mind n see through me.


Disclaimer: for those of you who wanna conclude that this post is about a 'guy-girl' relationship. It isn't! Think outside the box! :)

Agadhikkaatru

thanimai enbadharku pagal enna? iravenna?
thaaniyangi thalai thaangum
thanmaanam thunai enna?

thaLLaadi thadumaari
thulaindhum povadhenna?
thondi paarumadi !
thaan ennum thee enna?

Take Away My Pain

spread the message. save a life.


Tell me my mother
Why couldn’t you see?
For night after night,
I cried my plea.


He walked into my room,
Uninvited. Unseen.
Like shadows of yore,
And acted so mean.


I didn’t like it, dear mother,
I never liked playing that game.
That trouble, the trauma
God! What was its name?


I died every night,
And was born the next day.
A phoenix of sorts,
With scars that stay.


Tell me my mother
Why couldn’t you see?
For night after night,
I cried my plea.


Take me with you
Take away my pain
I’d rather be alone,
And watch memories remain.

---------------------------------------

Picture Source: http://www.flickr.com/photos/kamisyed/598090994/

Also Visit: http://www.tulircphcsa.org/

Subtle Reminders

He had the habit of leaving me small notes and I used to love them. A familiar handwriting, the smell of scented paper, words of warmth and his voice through that.

The comfort that the heart yearned for, while my fingers ran through the half empty bed and beneath the pillow covers to reach the note.

Only this time, it was different.

The words conveyed what my ears refused to hear. The paper smelt like another woman and shimmered with shades of her mascara.

“Will be late”, it read.

I heard his voice and her smile.

I wished that the habit had left with him.

sandhega saatchigaL

---------------------------------------------------------



idhai vida saatchigaL veru venumO?
Ondrum illai illai endru
eduthuraitheerE, adukumO?
ithanai sandhegangaL thandhadhEnO?

manam kondEn, thirumanam seidhEn
endru mundhaanai madi mEl
eduthuraitheerE, adukkumO?
iththanai poigaL sonnadhEnO?

avaL,
maiyin kuriyum kadhaigaL sollum
manjaL vaasam pazhiyum sollum
idharkumEl naan yEnO? Paavam
madhikettEn. Ennai marandhidu podhum.

idhai vida saatchigaL veru venumO?
Ondrum illai illai endru
eduthuraitheerE, adukumO?
ithanai sandhegangaL thandhadhEnO?

aathiram pongudhadi thozhi
ennuL aathiram pongudhadi

saasthiram pesugira moodargaL madhdhiyil
en aanavam paayudhadi

aathiram sirikudhadi
veriyudan aathiram sirikudhadi
kaalangaL kadakindra en kaayangaL
kaal adiye kathi kadharudadi.. thozhi..

aathiram thoongudhadi
ennodu, adhuvum imai moodudhadi! 

oomai pulambal

mugam thirumbum nerathil
kural ondru azhaithadhu
solla vandha vaarthaigaL
mei marandhu nindradhu

oomai pulambalaam
ivaL uvamai solgiraaL

சுமைத்தாங்கி

நான் சுமக்த துணிந்தது
என் இழப்பு ஒன்றைத்தான்

ஐயோ!
இருக்கும் இடமெல்லாமும்
அது எடுத்துக்கொண்டதே!

விழித்திடு

இவ்வுலகம்;
இன்றிரவு விழிக்கட்டும்.
நான் தலை சாய்கிறேன்.

தாவணி கவிதைகள்

கூட்டு சோறு கட்டிக்கொண்டு
கையில் கூடை தூக்கிக்கொண்டு
யாரு இங்கே வந்தது?

ஒத்தை அடி பாதையிலே
ஓசை இல்லா நேரத்திலே
தாவணி தவழுது!

தாயகங்கள் தனிய,
திக்கி தடுமாறுது.

தென்ன மர தோப்புக்குள்ளே
நந்தவனம்; அது
தப்பி சென்ற வழி என
நம்பவேணும்.

அடி ஆத்தாடி,
மனம் காத்தாடி - போல

சுத்தி சுத்தி வந்த நேரம்
நல்ல நேரம் ஆனது.

bhibatsa

bhibatsa (disgust)

One of the Navarasa's in Dance. I perceive this as the most intense of many emotions.

Very often we come across situations where in goodness is overshadowed by dominance of mediocrity, irritably so. Our voices raise to fall upon deaf ears, or if you get a little lucky, they resonate in vacuum. I've heard the cry of many 'unknowns', seen the colours of their disgust, learnt that indifference is the only treatment meted out to them. 'bhibatsa' is an outpour of disgust, on anything or anyone remotely 'ugly' in form.

மூன்று கால் முயலொன்று கண்டேன்
அது, திக்கி திசைமாறி சாவிறுபதை கண்டேன்.

காப்பாற்ற துடித்ததென் நெஞ்சம், அப்போது
கை தட்டி கரம் கொட்டி சிரிப்பதன் சத்தம்.

* * *

ஷண்டாலன் பூமி இது;
சங்கே முழங்கு.
சாக்கடை நதி நடுவே - யாரோ?
சந்தண சிரங்கு !

தேடல்

வார்த்தைகள் இல்லையடா,
உனக்கு சொல்ல வார்த்தைகள் இல்லையடா.

இயற்கையின் தவறுகளுக்கு
மனசாட்சி இருந்தால்
அவை உன்னிடம் மட்டும் வந்து
மண்ணிப்பு கேட்கட்டும்.


அதுவரை வார்த்தைகள் இல்லையடா
உன்னிடம் சொல்ல வார்த்தைகள் இங்கில்லையடா

கண்ணிறுநதும் குருடனாய், காத்திருக்கையில்
கண்ணீரில் புன்னகையை கழித்துக்கொண்டாய்.

இருட்டிவிட்ட இதையத்தின் மறுபுறத்தில்,
ஆடம்பர ஆசைகளை புதைத்துக்கொண்டாய்.

வார்த்தைகள் இல்லையடா
உன்னிடம் சொல்ல வார்த்தைகள் இல்லையடா
நம் மௌனம் என்னை வதைக்குதே
அதை சொல்ல வார்த்தைகள் இல்லையடா!

வாடகை வசந்தம்

காதல் வசப்பட்ட வேலை இல்லா பட்டதாரியின் அழுகுரல்

பாலை வனத்தின் பூவா நீ?
கரையில் தவழும் நுறையா நீ?
முட்டாய் இருந்தும் முள்ளாய் ஏன் மலர்ந்தாய்?
காலை பொழுதும், கருப்பாய் விடிய
கண்கள் கலங்குதம்மா,
காதல் கசக்குதம்மா!

கடமை மறந்த கணவை வெறுக்க
பொய்யில் குலிக்கும் புவியை வெறுக்க,
படித்த கரங்கள் விதியை திருத்தாதோ?
கையில் சிக்சா காற்றை போல
நழுவி ஓடுதம்மா!
விரக்தி கொள்ளுதம்மா!

First Times

It was the first time she had pushed aside the feeling of may-be-it-is wrong. It was the first time, she was afraid that he would hear her heart screaming. The first time when lying was tough. The first time, she felt love.

She dressed so carefully hoping he would notice and rehearsed her coy smile a million times in front of the mirror. It was the only time; she chose jasmine over roses, and yellow over pink. She did her eyes, and then her hair and carefully pulled out a strand from the side. It dangled and danced as she glanced sideways at the mirror checking all along to see if the pallu was in place.

She had favorites that changed every two minutes. He was probably the only exception.

I sat at a distance watching both of them. Of course, I was the one who had listened to her stories until then. But this time we walked a path of silence. Only she kept interrupting with giggles and hurried steps that upset the rhythm our anklets maintained.

Actually, I knew both of them equally well. Both, who had told me everything but this. Love, I thought to myself.

They spoke through the night. But the night remained young. He held her hand and clutched it tight. Her head locked position on his shoulder. And I sat plucking my lower lip waiting for them to say goodbye.

He did and we left. That was the last train out of the village.

Her first time without him.

Life,

Is crossing over.

Faith,

Waits to meet me there.

Unwind

Take me higher,
Make me fall.
Tricky desires,
Standing tall.

Turn around,
Look inside.
For nothing’s wrong
and no one’s right.

நீ சிற்பி ஆகிடவே,
நான் கல்லானேன்.
எத்தனை சிலை செய்வாயட?
கல்லும் கறையும், தெரியாத?

Blue Shoes

I usually shrug off pleasant memories. Else they would mean too much. But this one refused to be.
Shrugged off, I mean.

* * * *

It was exactly like that 2 minute dream before the waking second. It grew, frame by frame.. it melted, it smiled and winked at me as I lived through it. Waking life, I call it.

There were rehearsals that ran in lengths of many days and endless nights. I remember those blue shoes too. They seemed to suit me well. Pretty silver ribbons to ballet with my lady like blue skirt, red roses, and good luck wishes.

And the fall! How can I forget the fall? Gracefully, in slow motion – like it would be my last and like I can’t fall any lower. More perfect than all my rehearsals. And then the freeze…

Like in a trance, the rest of the cast swirls in circles and leaps, while my eyes search through the space to fill the void that could kill me. That is the moment. The split second when the spots are on you. Of applause, of fame, of smiles and crystal drops of tears.

My twelve year struggle understood me.

கணீருக்கு காரணம் உண்டோ?

குறை கொண்ட கோதையின்
கொஞ்சும் குறள் கேட்டது.
கண்ணீரின் காரணமாய்
கண்ணிரண்டும் கலங்கியது.

கல்லறை கதவுகள்
கண்ணாடி கல்வெட்டாகிட
கணா கண்டவளை கைபிடித்திழுத்தது.

கணவில் கலவாட
கதை கூட காணுமடி;
காற்றும் கைத்தட்டும்
கருத்தை காபாற்றடி.

கற்கண்டும் கசக்குமடி
கற்பூரம் கருகுமடி
கல் நெஞ்சுக்கனவனுடன், அது
காலம் கொண்ட காதலடி.

பொன்னுதயீ

ஒத்தை அடி பாதையிலே
ஊர்வலமாய் போறவளே
கண் மூடும் நேரத்திலே
இமை ஓரம் அழுபவளே

தங்க மயில் தோகையுடன்
வேஷம் உணக்கேனடி?
காதோரம் குறை சொல்ல
தாமதம் தவறாகுமடி!

Fragile Dreams.

"I worry, I weigh three times my body
I worry, I throw my fear around
But this morning, there's a calm I can't explain
The rock candy's melted, only diamonds now remain”

- John Mayer found Clarity, perhaps. I hadnt.

The words echoed in an infinite loop. Thoughts pressing hard against my skull, I feel pain. Images have that in them, the ability to bring to life, situations or emotions that words don’t do justice to.

A family portrait? A roller coaster? Dad in it? A kid in him? Strawberries, the moon, my first bicycle, car keys, the last moments before a new life, so much more. Sometimes you hope to get used to life. Many times we live that life just hoping to cope with it. May be I belonged to the second category.

Stuck in time, fearing the void that’s swarming all around, tearing away from that helpless feeling I turn towards the window, and watch the glass sink inside.

I see a kid balancing an act on its bike, the dad running right behind.

I see myself nod as I say “there are some things money can’t buy”. Life smiles back at me. Peace.

for one more Minute

She has been waiting a whole hour to get there. Those secrets unable to travel the distance, waiting and staring at oblivion. All she wants is that one minute with him. So close, so near.

When their shadows will overlap.
When they are two souls in one.
When she can whisper into him, how she yearns to unite.

I saw them that night; So near, yet so far. With secrets untold, and hands that never met. Like lovers from epics, like dreams that feared dawn; they remained distant. Forever frozen with fear.

கருவளையம்

இரவுகள் பகலாய் தினம் வேஷம் போட;
ஈரேழு ஜன்மங்கள் நான் நடித்த ஞாபகம்.
கணீர் கம்பளத்தில் கடைசுகம் தேட;
உப்பினால் காயங்கள், சுட்டேரிந்த சித்திரம்!

சாக்ஷி

முழித்திருந்தேன்.
காத்திருந்தேன்.
கார் மேகம் மௌனமாய் கடந்து செல்வதை பார்த்திருக்கேன்.

காகித பூக்களிலும்
அசையா காற்றினிலும் துணைகொண்டேன்.
நீ எங்கே போனாயடி?

Lucid Dreams

I lay awake. I stay still.
I witness the purple sky whistle past in silence.
The scent of paper flowers and the sound of silence add to the inertness of life around.
I lie inside myself for endless hours.
I run, I fall, I scream, I drown.
I dream, with eyes wide shut of the story where I lay awake.

A broken vase. Withered Flowers.

Little hope, small wishes, eager eyes and a dirty doll to cling onto; that was all she had with her. She smelt dust, and could see very little. She could hear faint noises of people screaming and the sound of machines and tough men. She couldn’t tell if it was night or day. She tried hard to recall, her thoughts refused to spin past the last mug of milk that she drank the previous night. She remembered she wore a pretty pink frock, but she could hardly recognize it anymore. It looked more of black with patches of visible pink.

* * *

Closing her eyes, she went back to her tidy room.

The curtains, the breeze, the warmth of her bedspread and the small streak of light from her table lamp seemed to bring back hope. She hugged her soft toy close and cuddled herself to a comfortable curve. Smiling at her dreams she left the world of reality.

* * *

‘Aargh’ She screamed out. Something scratched her back hard and suddenly there was blinding light. She could hear clearly, she smelt some fresh air, she understood very little. There were mobs of men, women and children speaking simultaneously. There was nothing but chaos all around. She was helped out of those layers of debris.

Holding tight to the doll on her left, she tugged at the man who held her by her lil finger. ‘Where is my mother?’, she asked him.

Little hope, small wishes, eager eyes and a dirty doll to cling onto; that was all she had with her.

* * *

முடிவுரை

இன்று போல் ஓர் இருண்ட இரவில்
இடுகாடின் தனிமை சூழ
தென்றல் எனை மெரட்டி செல்கையில்
ஞாபகங்கள் தாலாட்டுதே!

மிண்ணும் அழகே

மிண்ணும் அழகே, மெளிரும் பூவே
சீண்டி பார்க்கையில்
சுடும் நிலவே
கொஞ்ச கொஞ்சமாய், என் மனதுக்குள் நுழைந்தாயே..

வானவில்லின் குறை அறிந்தேன்
மழை தாளத்தின் பிழை புரிந்தே
கண் விழித்தேன், பதில் அறிந்தேனடி..

உன் அழகினிலே
உன் சிரிப்பிலே
பூமியினில் வரும் தேவதையே

உன்னை பார்க்கும் நேரங்களில்
மோகம் மனம் கவர
மண்ணில் வீழ்தேனடி

கல்வெட்டுகள்

பேசும் வார்த்தைகள் யாவும்
சிலந்தி வலை என சூழ
மூச்சு தெணர சிக்கின்கொண்ட
ரக்கை இல்லா குருவி போல்,

கண்ணீரும் கதறலுமாய்
தனியே தவிக்கும் எனக்கு
காலங்கள் மாறும் எனிலும்
வட்டமாய் விரைந்து வரும்,

என்பதே கல்வெட்டாய் பதிந்தது.

THIRU(ndhaa)MANAM

idhazh thaandaa vaarthaigaLum
vizhi thedaa maraivugaLum
pudhidhena oru yudham thodangudhey.

naan pesa ninaipadhellaam
sikki enakuL moozhgave
thadumaari iru adi eduthum
kaalgaL pin puram sendradhen?

அத்யாயம்

தற்கால தாமதம் தரும்
தற்கொலை தீர்ப்பு தொர்க்கடித்த
தனிமை - தனி மெய்யோ?
துன்பம்; தன் இமையோ?

ஜன்னல்

மழைநீர் அருவியென, உன்னை உரசி சரியவே
மங்கலாய் மாறும் முகங்கள், வேஷம் யாவும் விசேஷமே.

மூவர்

முக்கோன மோகங்கள்!
மூன்றெழுத்து மாயங்கள்!

சதுரங்க சட்டத்தில்,
சிக்கி சிதையும் சூர்ப்பனகையே...

வாழ்க்க்தைதன் வட்டத்தில்
வேட்கை வலி வேதனையோ?

சிலபதிகரம்

ஒரு கண்ணில் கண்ணீரும்
மறு கண்ணில் உதிரமும்

பொங்கி எழும் கோவமும்
தாண்டவம் ஆடிட
அஸ்திவாரம் அசைந்தது.

பால் கருபானது
தேன் கசந்தது
சூரியனும் சந்திரனும்
பீதியில் நடுங்கி மறைந்ததும்
அழு குரல் எழுந்தது.

வாதம்
விவாதம்
பேச்சு பரிமாணம்

இரத்தம்
இரத்தினம்
மிண்டும் ஒரு சகாப்தம்.

சிலபதிகரம்.

kaatraai en vaasal vandhai

iravinil urangaiyil kaatraai uruveduthaai
thoongum pozhudhum mellamaai urasi chendraai
kaiyodu sikkaamal arugil irundhum dhooramaai
niramillaa kanavaai kalaindhaai.